Γλυκόπικρο γέλιο!
Αν δεν υπήρχαν οι γελοιογράφοι οι μελλοντικές γενιές δεν θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν τους ιστορικούς που με στεγνή ματιά θα προσπαθούν όπως κάνουν πάντα να αποτυπώσουν την εποχή. Ο γελοιογράφος βλέπει τη ζωή από μέσα και αποτυπώνει την πραγματικότητα με ό,τι αυτή συνεπάγεται. Η γελοιογραφία είναι μια τέχνη γεμάτη αντιθέσεις. Η αλήθεια,η υπερβολή,το κλάμα,το γέλιο,ο προβληματισμός,η κριτική,η ευχαρίστηση,η απλότητα,η αμεσότητα συγκεντρώνονται σε ένα σκίτσο και ελάχιστες λέξεις. Η δουλειά του γελοιογράφου έχει αρνητική βάση καθώς δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης όταν όλα πάνε καλά. Όπως ο γιατρός και ο δικηγόρος δεν υπάρχουν χωρίς την αρρώστια,το έγκλημα ακόμα και το θάνατο.
Εύκολοι καιροί για γελοιογράφους σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που οι πολίτες της διακρίνονται μεταξύ των άλλων για το χιούμορ τους και που τα κακώς κείμενα δυστυχώς δεν λείπουν.Το φαινόμενο λοιπόν της γελοιογραφίας εξελίσσεται στη χώρα μας και αξιόλογες γενιές γελοιογράφων διαδέχονται επάξια η μια την άλλη. Αστείρευτα ταλέντα όπως ο Αρχέλαος και ο Μπόστ έδωσαν τη θέση τους σε ταλαντούχους και ευφάνταστους συναδέλφους τους όπως ο Στάθης Σταυρόπουλος,ο Γιάννης Κυριακόπουλος,ο Γιάννης Ιωάννου,ο Πάνος Μαραγκός και πολλοί άλλοι.Εν έτη 2008 λοιπόν που κατά το κοινώς λεγόμενο στην χώρα μας αλλά και παγκοσμίως τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο η γελοιογραφία ανθεί καθώς έχει καταφέρει ακόμα και να έχει αποκλειστικό κοινό. Πρός απογοήτευση όλων όσων γράφουν και ίσως και των ίδιων των γελοιογράφων η τέχνη τους εξελίσσεται σε ένα αρρωστημένο περιβάλλον που ωστόσο την τροφοδοτεί.Ας μην είμαστε όμως απαισιόδοξοι καθώς η μια όψη της γελοιογραφίας είναι να κρίνει και να επικρίνει την παρούσα κατάσταση και η άλλη να παρακινεί τους πολίτες να επιδιώκουν την αλλαγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου